บทการแสดง

ตัวละคร:พรธีรา ลลิตา พุทธรักษา
ทำอะไร:การวาดรูประบายสีชอร์ก

เวลาที่จะเริ่มถ่ายทำ:วันศุกร์ ตอนเย็น หลังเลิกเรียน

การสนทนา

พุทธรักษา:ณ ที่ ร.ร. สวัสดีค่ะวันนี้เราจะมาทำการระบายสีชอร์กค่ะ
อุปกรณ์น่ะค่ะก็จะมี กระดาษที่หยาบๆหรือกระดาษร้อยปอนด์ค่ะ สีชอร์ก ดินสอ ยางลบ

พรธีรา:เริ่มอธิบายการทำ"การสร้างงานด้วยสีชอล์คน้ำมัน จะมีการระบายทับซ้อน ประมาณ 2 - 3 ชั้น เพื่อให้เกิดการผสมผสานสีใหม่ หรือการไล่โทนสีอย่างกลมกลืนมีขั้นตอนดังนี้ค่ะ

1. การระบายสีชอล์ค ควรใช้กระดาษผิวหยาบเพื่อให้พื้นผิวที่ขรุขระสามารถรองรับเนื้อสีไว้ได้

2. การระบายสีชั้นแรกควรใช้สีเข้มก่อนเพราะสีชอล์คน้ำมันเป็นสีที่ทึบแสง และควรระบายสีให้กลมกลืนกันไว้ เพราะต้องเผื่อความลึกของพื้นผิวไว้ให้สีชั้นบนด้วย จากนั้นแล้วการระบายสีชั้นต่อๆไปจึงเป็นสีอ่อนขึ้นตามลำดับ

3. ช่วงต่อตะเข็บระหว่างสี ควรระบายให้บางกว่าในส่วนที่ถัอออกไปจะได้ช่วยในการผสมผสานกลมกลืนเป็นไปได้ง่ายค่ะ


พุทธรักษา:การร่างภาพต้องใช้ดินสอแบบไหนหรอค่ะ?


พรธีรา: 2B ขึ้นไปค่ะ แต่ไม่ลงสีเข้มมาก
จะต้องไล่สีใช้เป็นโทนสี แบบ ร้อน หรือ เย็นค่ะ

พุทธรักษา:งั้นส้มลองทำเป็นตัวอย่างให้เพื่อนๆ ดูหน่อยน่ะค่ะ

พรธีรา:ได้ๆๆเดี่ยวเราทำให้ดูน่ะค่ะ

.....จบ.....

รูปปอมเมอเรเนียน

เคล็ดลับการทำความสะอาด

การดูแลขนของปอมเมอเรเนียนคล้ายๆกับพันธุ์ปักกิ่ง การแปรงขนทุกวันหรืออาทิตย์ละสองครั้งเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อที่จะให้ขนที่หนาและสวยไม่พันกัน ขนของปอมเมอเรเนียนต้องการการเล็มบ้างแค่ครั้งคราว การหวีนั้นไม่ค่อยจำเป็นและในบางครั้งไม่จำเป็นเลย การดูแลหูและเล็บเป็นประจำเป็นสิ่งที่แนะนำรวมกับการอาบน้ำในช่วงกลางฤดู อย่างไรก็ตามไม่ควรอาบน้ำให้ปอมบ่อยมากจนเกินไปเพราะการอาบน้ำบ่อยจะทำให้หนังและขนเสียหายโดยการล้างน้ำมันที่จำเป็นออกไป ปอมเมอเรเนียนมีปัญหาเกี่ยวกับฟันดังนั้นจึงแนะนำให้แปรงฟันให้อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง โดยจริงๆแล้วควรจะแปรงทุกๆวัน

สุขภาพ

ปอมเมอเรเนียนโดยทั่วไปจะแข็งแรง,ทรหด และมีสายพันธุ์ที่อายุยืน — ปอมมักจะมีอายุตั่งแต่ 12 ถึง 14 ปีโดยประมาณ

ปัญหาที่มักพบบ่อยในปอมเมอเรเนียนคือ Luxating patella เช่นเดียวกับ Legg-Calvé-Perthes syndrome และ Hip dysplasia สามารถเกิดขึ้นได้แต่จะพบน้อยกว่าในสายพันธุ์เล็ก Patent ductus arteriosus(โรคหัวใจ)และ Tracheal collapse ได้กลายเป็นปัญหาที่ซีเรียสสำหรับปอม ตาแห้ง,ท่อน้ำตาผิดปกติและโรคต้อซึ่งสามารถเกิดขึ้นในวัยเล็กและบ่อยครั้งที่ทำให้ตาบอด โรคผิวหนังเกิดขึ้นค่อนข้างบ่อยโดยเฉพาะการแพ้(ซึ่งบ่อยครั้งนำไปสู่โรคผิวหนังอักเสบอย่างรุนแรง) และ Follicular dysplasia ปัญหาอื่นๆที่มักเกิดเป็นประจำรวมไปถึง Hypothyroidism, Epilepsy และ Hypoglycemia ในบางโอกาส Hydrocephalus สามารถเกิดขึ้นในปอมตอนยังเล็กๆ ปอมเหมือนกับสายพันธุ์ทอยอื่นๆคือจะมีแนวโน้มที่มีฟันไม่ดีและการจามเข้าอย่างต่อเนื่องที่ไม่เป็นอันตราย

อุปนิสัย

ปอมเมอเรเนียนเป็นสุนัขที่คล่องแคล่วและเฉลียวฉลาดมาก กล้าหาญและซื่อสัตย์ต่อเพื่อนของมัน ปอมเมอเรเนียนอาจจะมีการตอบสนองที่ไม่ค่อยดีกับเด็กๆ และเนื่องจากที่มันมีขนาดเล็กมันอาจถูกข่มเหงโดยเด็กๆ

ปอมเมอเรเนียนสามารถถูกฝึกให้เป็นสุนัขเฝ้าเวรยามโดยการเตื่อนให้รู้ถึงผู้บุกรุกด้วยเสียงเห่าที่ดังและแหลม โชคไม่ดีที่สุนัขเหล่านี้ขาดการฝึกจึงกลายเป็นที่เลื่องลือเรื่องการเห่าอย่างไม่มีเหตุผลและต่อเนื่อง ด้วยเหตุผลนี้สุนัขเหล่านี้จึงสามารถเป็นเพื่อนที่สร้างความเครียดให้แก่ผู้ที่ไม่ชินกันธรรมชาติของเสียงของมัน

ปอมเมอเรเนียนสามารถปรับตัวอย่างง่ายดายให้เข้ากับชีวิตในเมืองและเป็นสุนัขที่ดีเยี่ยมสำหรับชนบทด้วยสัญชาตญาณนักล่าที่ดีที่มันได้รับมาจากบรรพบุรุษของมัน

รูปร่างหน้าตา

น้ำหนักเฉลี่ย 3-7 ปอนด์(1.4-3.2 กิโลกรัม) อ้างอิงจากมาตรฐาน AKC ปอมเป็นสายพันธุ์ที่เล็กที่สุดของแถบเหนือ

ศีรษะของปอมเมอเรเนียนมีลักษณะเป็นลิ่มทำให้มันดูคล้ายกับสุนัขจิ้งจอก หูเล็กและชี้ขึ้น หางของมันเป็นลักษณะพิเศษของสายพันธุ์และต้องพลิกกลับขึ้นไปบนหลังและแบนสูง


A "parti-color" Pomeranianปอมมีชื่อเสียงที่ขนของมัน มันมีขนสองชั้น ชั้นข้างใต้แล้วชั้นบน; ชั้นแรกจะหนานุ่มและฟูฟ่อง ส่วนชั้นที่สองจะยาวตรงและหยาบ ชั้นข้างใต้จะผลัดขนปีละครั้งสำหรับตัวผู้โดย และตัวเมียที่สมบูรณ์ในระหว่างการผสมพันธุ์, ออกลูก และช่วงที่มันเครียด

ตามมาตรฐานของ AKC ปอมนั้นมีสิบสามสีหรือสีที่ผสมกันได้แก่ black, black & tan, blue, blue & tan, chocolate, chocolate & tan, cream, cream sable, orange, orange sable, red, red sable, and sable สุนัขที่มีตั่งแต่สองสีขึ้นไป(โดยทั่วไปจะสีขาวและสีอื่น) จะเรียกว่า"Parti-Color" และ AKC ก็ยังนับอีกนับอีกห้าสีอย่างไม่เป็นทางการโดยมีสี Beaver, brindle, chocolate sable, white, and wolf sable

มาตรฐานของสายพันธุ์เป็นที่มาของ Cobby (สุนัขที่มีความลงตัว) สุนัขเหล่านี้จะมีความสั้นหรือยาวเท่ากันความสูงของมัน ลองนึกภาพวงกลมในสี่เหลี่ยมจตุรัส ปอมเหล่านี้จะมีสัดส่วนที่สอดคล้องและลงตัว ยกตัวอย่างเช่นปอมตัวเล็กบอบบางแต่หัวใหญ่จะดูไม่ลงตัวเพราะหัวจะไม่สอดคล้องกับตัว ปอมที่มีความสมดุลจะมีขาที่เข้าสัดส่วนกับตัว ไม่สั้นจนทำให้ดูเงอะงะ หรือยาวจนทำให้ดูเหมือนเดินบนเสาค้ำ

มาตรฐานนี้ยังสื่อไปให้เห็นซึ่งการแสดงออกถึงความแสนรู้ แสดงให้เห็นว่าปอมนั้นมีลักษณะนิสัยที่ตื่นตัวและประพฤติตัวอย่างเหมาะสม ลักษณะนิสัยที่ตื่นตัวของปอมทำให้มันเป็นสุดยอดของสุนัขเฝ้าบ้าน

ปอมเมอเรเนียน

ประวัติ
ผู้ผสมพันธ์สุนัขในปอมเมอเรเนียได้พัฒนาขนและผสมพันธุ์สุนัขเหล่านี้ให้เหมาะสำหรับการดำรงชีวิตในเมืองแต่ก็ยังหนักกว่า 20 ปอนด์ตอนที่มาถึงประเทศอังกฤษ

ผู้ผสมพันธุ์ชาวอังกฤษหลังจากผ่านการลองผิดลองถูกและใช้ทฤษฎีของเกรเกอร์ เมนเดลได้รับชื่อเสียงในการลดขนาดของสุนัขลง และพัฒนาให้มีหลายสีขึ้น ขนาดที่เล็กของปอมเมอเรเนียนในปัจจุบันนี้มาจากการเลือกเฟ้นสายพันธุ์แต่สายพันธุ์นั้นก็ยังคงนิสัยอดทนและขนหนาอย่างสุนัขในเขตหนาว


ลูกสุนัขQueen Charlotte เป็นคนแรกที่นำปอมเมอเรเนียนเข้ามาสู่คนชั้นสูงของอังกฤษ อย่างไรก็ตามปอมได้รับความโด่งดังอย่างสากลเมื่อหลานสาวของนาง สมเด็จพระบรมราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร ได้เสด็จกลับมาจากพักร้อนใน Florence, ประเทศอิตาลีกับปอมเมอเรเนียนชื่อ Marco

(ข้อควรสังเกตว่าสายพันธุ์ปอมเมอเรเนียนที่มีอยู่ในสมัยนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่งศตวรรษที่ 19 สุนัขของ พระราชินีชาร์ลอตต์ และ สมเด็จพระบรมราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร นั้นล้วนแต่มีขนาดที่ใหญ่กว่ามากและเป็นสายพันธุ์สปิตซ์แบบยุโรปหรืออาจจะเป็น เยอรมันสปิตซ์ (German Spitz) ไม่ก็ โวลปิโนอิตาลี (Volpino Italiano) ที่ไม่ต่างจากผู้ที่เลี้ยงปอมในสมัยก่อนศตวรรษที่ 19)

พันธุ์ที่ใกล้เคียงที่สุดของปอมคือ เอลค์ฮาวนด์นอร์เวย์ (Norwegian Elkhound), Samoyed, Schipperke และ ตระกูล สปิตซ์ทั้งหมด